"Çocuğun köpeğe karşı kendini güvende hissetmesini sağlıyorsunuz ve çocuğa bir köpeği yönetme becerilerini öğretiyorsunuz" diyor. "Becerileri geliştiriyorsunuz, yeterliliği geliştiriyorsunuz, özgüven geliştiriyorsunuz ve sonra genel olarak köpeklerden daha az korkuyorlar."

Hickman, iklim kaygısının farklı bir canavar olduğunu söylüyor. “Bununla nasıl başa çıkacağımızı %100 bilmiyoruz. Ve buna, onlarca yıldır var olan, çok aşina olduğumuz diğer kaygılar gibi davranmaya çalışmak büyük bir hata olur. Bu çok çok daha kötü.”

En kritik durumlarda, iklim kaygısı günlük işleyiş yeteneğini bozar. Hickman'ın araştırmasına göre bu kategorideki çocuklar ve gençler , arkadaşlarından ve ailelerinden yabancılaşma, gelecek hakkında düşünürken sıkıntı ve kimin hayatta kalacağı konusunda müdahaleci düşünceler hissediyorlar. Hastalar takıntılı bir şekilde aşırı hava koşullarını kontrol ediyor, iklim değişikliği çalışmalarını okuyor ve radikal aktivizm peşinde koşuyor. Bazıları, yıkıcı bir şekilde, intiharı tek çözüm olarak görüyor . Ve bunu gören tek uzman Hickman değil. A Field Guide to Climate Anxiety adlı kitabında Sarah Ray, aşırı derecede "kendinden nefret eden eko-suçluluk duygusuna" sahip olan ve yiyecek de dahil olmak üzere pek çok şeyi tüketmeyi bırakan bir öğrenciyi anlatıyor.

Çoğu insanın küresel ısınmayla ilgili endişeleri o kadar da belirgin değil. İklim kaygısının tam olarak ne olduğunu ve dolayısıyla bu konuda ne yapılacağını belirlemek zor olabilir. Özellikle yetişkinler için, bunun hayatınızı ciddi şekilde etkilediğini kabul etmek hâlâ bir damgalamadır. Ancak terapistler, iklim değişikliğinin ruh sağlıkları üzerinde derin bir etkisi olduğunu söyleyen danışanlardan gelen talepteki artışla boğuştuklarını belirtiyor ve araştırmalar bu kaygının giderek yaygınlaştığını gösteriyor. Kaygıyla baş etmeye yönelik mevcut profesyonel yöntemler bu durumlarda her zaman uygun olmayabilir. Danışmanlık camiası için bu durum yeni bir taktik kitabı gerektiriyor.

Hickman'ın ortak yazarı olduğu ve The Lancet Planetary Health dergisinde yayınlanan , 2021'de 10 ülkeden 10.000 çocuk ve genç üzerinde yapılan bir çalışma , %59'unun iklim değişikliği konusunda çok veya aşırı endişe duyduğunu ve %45'ten fazlasının bunun olumsuz bir etki yarattığını söylediğini ortaya çıkardı. günlük yaşamlarına etkisi. Birleşik Krallık'taki ruh sağlığı uzmanları arasında geçen yıl The Journal of Climate Change and Health'de yayınlanan bir anket , iklim değişikliğini ruh sağlığı veya duygusal sıkıntılarında bir faktör olarak tanımlayan "önemli ölçüde daha fazla" hasta algıladıklarını ortaya çıkardı; bu, katılımcıların beklediği bir artıştı. devam etmek . Sinir bozucu bir şekilde, iklim kaygısı mevcut zihinsel sağlık sorunlarıyla da örtüşebilir ve bu da tek başına analiz etmeyi zorlaştırır.

Terapistler Bloomberg Green'e , iklim değişikliği haberlerde yer aldığında iklim kaygısıyla mücadele eden hastalarda genellikle bir artış gördüklerini söyledi; genellikle bir BM iklim konferansı, büyük bir bilimsel rapor veya şiddetli hava olayları sırasında. Terapistler, iklim değişikliği üzerinde çalışan bilim adamlarının bu tür kaygıyı yaşadıklarını gördükleri ilk gruplar arasında olduğunu ve bu grupların hala mücadele ettiğini söyledi. Bloomberg Green okuyucularının iklim kaygısıyla ilgili anketine yanıt veren 300'e yakın kişiden beşte biri konuyu bir ruh sağlığı uzmanıyla tartıştığını söyledi.

 

Avustralya'nın Sidney şehrinde yaşayan 42 yaşındaki Birleşik Krallık vatandaşı Natalie Warren adlı katılımcı, terapide olmadığı halde harekete geçmek için güçlü bir dürtü hissettiğini söyledi. İklim kaygısı daha önceki zihinsel sağlık sorunlarından farklıydı: içsel olmaktan ziyade dışsal olduğunu söylüyor.

“İklim kaygısından mustarip olan birinin bunda yanlış bir tarafı yok” diyor. "Düzeltilmesi gereken onlar değil."

Terapistler İklim Kaygısını Nasıl Teşhis Ediyor ve Tedavi Ediyor?

Peki terapistler aslında tedavi odalarında ne yapıyorlar? İlk nokta, iklim değişikliğiyle ilgili kaygı bir hastalık olmadığı için herhangi bir teşhis koymuyorlar. Oxford, Birleşik Krallık'ta yaşayan klinik psikolog Patrick Kennedy-Williams, "Bunu daha çok gerçek ve rasyonel bir tehlikeye karşı anlaşılır bir yanıt olarak görüyoruz" diyor. Sosyal kaygısı veya fobisi olan biriyle çalışmanın kısmen "risk ve tehdit algısını yeniden ayarlamak", yani korkuyu gerçek tehdit düzeyiyle yeniden hizalamakla ilgili olduğunu söylüyor. İklim değişikliğinde genellikle durum böyle değil çünkü "tehdit gerçek" diyor.

Ayrıca iklim veya eko-kaygı ile ilgili "klasik bir durum" da yok. Bazı hastaların, bir evi yok eden sel veya kontrol edilemeyen yangın gibi iklim etkileriyle ilgili doğrudan deneyimlerini tartışması gerekebilir ; diğerleri ise, örneğin başkalarının acı çekmesini izlemenin suçlulukları veya küçümseyen veya küçümseyen arkadaşları veya aileleriyle mücadeleleri hakkında konuşmak isteyebilir. düşmanca. İnsanlar "endişe" hissettiklerini bile söylemeyebilir, bunun yerine travma, keder ve depresyon gibi kelimeleri kullanabilirler. Kennedy-Williams şöyle diyor: "Bu, bizim ruh sağlığı hakkındaki düşünce tarzımıza tam olarak uymuyor, çünkü muhtemelen iklim krizi ve iklim kriziyle ilişkimiz bundan çok daha çok yönlü."

İklim kaygısı sıklıkla, çocuk sahibi olup olmama, nerede yaşayacağı veya iş için ne yapılacağı gibi büyük seçimler de dahil olmak üzere, bir kişinin hayatının normal seyrindeki diğer birçok ikilemle bağlantılı hale gelir. Bu soruların çoğu zaten oldukça stresli ve duygusaldır. Özellikle çocuk sahibi olup olmama sorununun Kennedy-Williams'ın terapi odasında "büyük miktarda sıkıntı" yaşadığını söylüyor.

Kennedy-Williams, iklim kaygısıyla mücadele eden hastalarla olan deneyimini, genellikle net çözümlerin bulunmadığı, aktiviteyi kısıtlayan hastalıklarla veya tıbbi zorluklarla mücadele eden insanlarla çalışmayla karşılaştırıyor. “Sadece 'Aslında endişelenecek bir şey olmadığından eminim' diyemezsiniz. Her şeyin yoluna gireceğine eminim'' diyor. Bunun yerine hastaların "zor koşullarda gelişmelerine ve neşe bulmalarına" yardım etmeye çalışıyor.